Tarczyca – otocz ją opieką

Tytułem wstępu

Schorzenia tarczycy są częstą przypadłością w Polsce. Kobiety chorują na nie dziewięciokrotnie częściej niż mężczyźni.

Objawy chorób tarczycy mogą wynikać z zaburzenia czynności tarczycy (wówczas mówimy o nadczynności tarczycy, lub niedoczynności tarczycy), a także z powiększenia tarczycy (które nazywamy wolem), najczęściej z przebudową guzkową (wole guzkowe łagodne lub nowotwory tarczycy), ale także mogą być skutkiem zapaleń tarczycy (choroba Hashimoto).

Leczenie schorzeń tarczycy różni się w zależności od typu schorzenia i może podlegać jedynie obserwacji, leczeniu farmakologicznemu, leczeniu jodem promieniotwórczym, bądź konieczna jest operacja tarczycy.

Z reguły w diagnostyce schorzeń tarczycy przebiegających z przebudową guzkową podstawową rolę odgrywa badanie ultrasonograficzne szyi (USG) oraz biopsja aspiracyjna cienkoigłowa, które pozwalają na wstępne oszacowanie charakteru zmian i wybór optymalnej opcji dalszego leczenia.

Do leczenia operacyjnego tarczycy kwalifikowani są chorzy z podejrzeniem raka tarczycy, guzów o nieokreślonym potencjale złośliwości ulegającym progresji w toku obserwacji, wole guzkowe przebiegające z objawami uciskowymi na tchawicę, wole zamostkowe i śródpiersiowe, a także niekiedy jest to leczenie definitywne chorych z nadczynnością tarczycy o podłożu autoimmunologicznym (choroba Graves-Basedowa).

Chorzy często obawiają się leczenia operacyjnego tarczycy w obawie, że mogą stracić głos. Jednak w dzisiejszych czasach, także w Polsce, zabieg operacyjny tarczycy jest bezpieczny, o ile jest przeprowadzony przez chirurga z dużym doświadczeniem.