O chorobie

Jedną z częściej występujących przyczyn jest zapalenie autoimmunologiczne tarczycy tzw. choroba Hashimoto. Warto wiedzieć, że jest to choroba dziedziczna, a więc np. córka matki chorej na niedoczynność tarczycy powinna szczególnie pamiętać o profilaktycznej kontroli poziomu hormonów tarczycowych, a  w przypadku wystąpienia objawów podobnych do opisanych powyżej skonsultować się z lekarzem. Choroba zakodowana w kodzie genetycznym  może, choć nie musi się ujawnić.  Prawdopodobieństwo jej  rozwoju rośnie w tych momentach życia kiedy w organizmie kobiety zachodzą znaczne zmiany tj. ciąża lub menopauza.

Niedoczynność  tarczycy może być także powikłaniem po leczeniu operacyjnym lub terapii jodem radioaktywnym.

Jeżeli wydaje ci się, że występuje u ciebie któryś z objawów niedoczynności tarczycy koniecznie skontaktuj się z lekarzem, który może potwierdzić występowanie tej choroby po wykonaniu USG tarczycy lub po oznaczeniu hormonów tarczycy i TSH.

W leczeniu niedoczynności tarczycy stosuje się doustne preparaty suplementacyjne – hormony  tarczycy.

• wytrzeszcz oczu,
• bezsenność,
• nieregularne miesiączkowanie,
• zahamowanie wzrostu,
• powiększenie tarczycy

Nie zwlekajmy z decyzją, skonsultujmy się z lekarzem!

Najlepiej jest udać się do internisty lub endokrynologa, który stwierdzi u nas chorobę po zrobieniu wywiadu i po badaniu tarczycy (oznaczenie hormonów tarczycy i TSH w surowicy, USG tarczycy, scyntygrafia tarczycy).

Nadczynność tarczycy leczona jest według zaleceń lekarza. Zwykle podawane są leki tyreostatyczne, w niektórych przypadkach zalecany jest zabieg operacyjny lub leczenie jodem promieniotwórczym.

objawy

Podczas operacji pacjent ułożony jest z lekko uniesionym tułowiem (ok. 30º). Głowa jest odchylona do tyłu i ułożona w specjalnym wgłębieniu, tak by szyja była naprężona, a dostęp do tarczycy ułatwiony.

Standardem jest cięcie kołnierzowe Kochera, czyli poprzeczne, łukowate nacięcie o długości 5–7 cm, prowadzone na wysokości około dwóch grubości palca ponad wcięciem szyjnym mostka. Linię nacięcia zaznacza się na przytomnym jeszcze pacjencie i ze względów kosmetycznych – o ile jest to możliwe – ukrywa się w fałdzie skórnym. Skóra i podskórna tkanka tłuszczowa zostają przecięte i odsunięte od mięśni. Podłużne mięśnie szyi odsuwa się na bok, tak aby ułatwić dostęp do tarczycy. Czasem, w przypadku bardzo powiększonej tarczycy, konieczne jest poprzeczne nacięcie krótkich mięśni podłużnych szyi. W wyjątkowych przypadkach kiedy nie udaje się usunąć tarczycy z uwagi na jej znaczne rozmiary w przypadkach wola zamostkowego lub śródpiersiowego konieczne bywa wykonanie częściowej sternotomii (przecięcia mostka).

W trakcie zabiegu należy zidentyfikować ważne struktury anatomiczne na szyi takiej jak nerwy krtaniowe wsteczne oraz przytarczyce. W lokalizacji i ocenie śródoperacyjnej czynności nerwów krtaniowych pomocny jest neuromonitoring.

Jeżeli przed lub w czasie operacji stwierdzono przerzuty nowotworowe do węzłów chłonnych, przeprowadza się radykalną tyreoidektomię oraz uwzględniającą wycięie regionalnych węzłów chłonnych oraz niektórych struktur anatomicznych szyi, przy czym cięcie kołnierzowe Kochera zostaje rozszerzone (przeprowadza się podłużne cięcie na środku szyi aż do podbródka, które dalej prowadzi się poprzecznie w obydwie strony, w taki sposób, że przypomina ono otwarte drzwi.

Przed zaszyciem rany stosuje się drenaż Redona w celu odprowadzenia krwi i wydzielin. Zamykanie rany następuje w trzech etapach: mięśnie i tkankę podskórną zszywa się samorozpuszczalną nicią chirurgiczną, skórę zszywa się syntetycznymi nićmi jednowłóknowymi. Ze względów kosmetycznych często zakłada się szew śródskórny. Jako alternatywę stosuje się stripy (plastry) lub kleje tkankowe.